(Double Click) [to Close]

Saturday, June 30, 2012

Let's Look Back: Diana Vreeland




 Diana Vreeland was the twentieth century’s greatest arbiter of style and elegance. As fashion editor at Harpers Bazaar for twenty-five years, Editor in Chief of Vogue and creator and ambassador of fantastic exhibits at the Metropolitan Museum of Art’s Costume Institute, Diana, with her passion for living, her legendary wit and charm energized the world of style and fashion for over fifty years. Not bad for a woman who had no intention of actually working for a living.
 Diana Vreeland can be described as a wellborn social butterfly that dabbled in the world of fashion, exercising her unique ability to give the fantasy starved American woman whatever it was she wanted to see. Not born into wealth, just socially well connected, Diana was groomed by her mother to be like the women who graced the covers of the fashion magazines she came to manage.  
 Diana Vreeland did not actually begin her formal career until sometime in her mid thirties. She was wife to an unwealthy but socially accepted handsome American banker, Reed Vreeland, and mother of two sons. Her early days were spent as part of a milieu that effortlessly blended society and artist in a whirl of activity. She was a friend to Coco Chanel, The Duke and Duchess of Windsor, Daisy Fellowes and Christian Bernard.
 Most of these days were spent in designer showrooms being fitted for everything from clothing to hats and gloves.
But she paid almost nothing for her designer clothes. For the French Designers, Diana had what they called jolie/laide, which means beautiful/ugly. In fact, Diana was considered by most to be very ugly, one journalist in America suggesting that her looks were reminiscent of a cigar store wooden Indian. To the world, however, it didn’t matter. Couturiers saw her as an original, a mannequin du monde. So they offered her the clothing and accessories for nothing, in exchange for her chic manner and visibility.
 When Reed moved the family to New York Diana continued living the way she always had until Caramel Snow, the then editor of Harpers Bazaar magazine, approached her. Snow had the uncanny ability to sniff out virgin talent and wanted Diana as Fashion Editor suggesting that she would be paid for what she was already doing.
 Diana accepted the position and soon began changing the way fashion was reported to the public. Instead of simply reporting the styles and trends of fashion, Diana began to create, to motivate and popularize, certain objects, attitudes and ideas. She did this with her legendary observations, comments, wit and humour, keeping the American public, especially women, always wanting more. “The bikini is the most important invention since the atom bomb”, was one statement. “Never fear being vulgar, just boring”, was another.
 On one occasion during a fashion layout for Vogue magazine, Diana was informed that a phrase, “windbreaker” that she was using, was already copyrighted. Breathlessly she rushed into the copy room and demanded, "Quick, what's another word for breaking wind?” On another occasion she created a two-page layout of a nude female lying face down in the sand, her derriere covered in a large black straw hat. The caption read, “Spend the summer under a big black sailor.”
 Diana Vreeland was a visionary in the world of style, elegance and fashion. “People who eat white bread have no dreams.” She was known to say. “Without emotion, there is no beauty” and “What sells is hope”. The stories she told and the tales she spun were nothing less than memorable and she is still quoted today. The American public hung on to every word and on one occasion a brave journalist asked her, “Mrs. Vreeland, is that fact or fiction?” After a small pause she replied, “It’s faction”. 





Friday, June 29, 2012

Tbilisi Shopping Guide



 Tbilisi Shopping Guide,მსგავსი სათაურის რუბრიკას  თითქმის ყველა ჟურნალში ნახავთ და თუ დაკვირვებული თვალი გაქვთ და გონებაც გიჭრით,მიხვდებით რომ ეს ფურცლები  მხოლოდ მოცულობის გასაზრდელად ან რეკლამისთვის არის გამოყენებული,იმიტომ რომ რეალურად არჩევანის გაკეთებაში არ გვეხმარება.ვერ გვეუბნებიან თუ რა ტენდენციები ჭარბობს თბილისის მაღაზიებში რა საფასო სეგმენტზეა გათვლილი პროდუქცია და ა.შ.ელიტარული მაღაზიებიდან გამოტანილი უამრავ ნულში გამოხატულ ფასს ბევრის ჯიბე ვერ გასწვდება.
 დღევანდელი დილა მშვენივრად დაიწყო,სასიამოვნო სიგრილემ გამაღვიძა და გადავწყვიტე გმრიელ საუზმესთან უკვე ვეღარ,მაგრამ ლანჩთან ერთად ჩემი თავისთვის საჩუქარი გამეკეთებინა და მაღაზიებში წამეყვანა.მსუყე ჩიზ-ქეიქის მირთმევის შემდეგ თავი დამნაშავედ ჩავთვალე და უკვე მტკიცედ გადავწყვიტე მაღაზიები დამევლო მეგობართან ერთად.
 როგორც ჩანს პასტელის ფერები კარგად აგვითვისებია.ბაცი ცისფრით,ვარდისფრით,ატმისფრით,ყვითლით და მსგავსი ფერებითაა გაფერადებული დახლები.იქნება ეს სამოსი,ფეხსაცმელი,ჩანთა თუ სხვა ნებისმიერი აქსესუარი.ვერ ვიტყვი,რომ ეს ტენდენცია არ მომწონს,მაგრამ უკვე ყელში ამომივიდა ერთ ფერებში გამოწყობილი თბილისი,მგონი ამათ ისევ შავი სჯობს.



 კიდევ ერთი ტენდენცია,რომელსაც მხოლოდ თბილისს ვერ დავაბრალებთ ''პრინტებია''.''პრინტები'' ყველგან და ყველაფერზე,გემოვნებისა და ესთეტიკის დაცვა აქაც არ იქნებოდა ურიგო.თეთრი მაისურის აღება,3-4 ფერის საღებავის ზედ ''დაწინწკვლა'' და ფასის ადგილას ორი ნული არც მეტი არც ნაკლები თავხედობად მიმაჩნია,მხოლოდ უცხოურ ბრენდებსა და ფაბრიკებს ნუ დააბრალებთ და ქართველი დიზაინერების ნაწარმსაც შეხედეთ (რა თქმა უნდა ყველა არ იგულისხმება).



 ''ჰერმესის'' ჩანთები,ფეხსაცმელები,უცნაურად გალაკული ''დიორის'' ჩანთები ალბათ აღარ წარმოადგენს სიახლეს.ჩემდა გასაკვირად და გულის გასახეთქად ის ''შანელის'' ''ესპადრელები'' შემხვდა,რომელიც ასე ძალიან მომწონს და მასთან მხოლოდ ონლაინ ურთიერთობა მაკავშირებს.რა თქმა უნდა ''პატენტი და 200 ლარად შეფასებული,ფასის დაკლების პერსპექტივით.





 მემგონი თემას მეც გადავუხვიე და სუბიექტურ მისწრაფებებზე გადავერთე.
ამ პოსტით იმის თქმა მინდოდა,რომ არც ისე კარგად,მაგრამ არც ისე ცუდადაა საქმე თბილისის მაღაზიებში.რას ნიშნავს ეს? საკმაოდ ბევრი კარგი სამოსია,მაგრამ ასტრონომიული ფასებით.ხოლო რასაც შედარებით დემოკრატიული ფასი აქვს იმ სამოსის მორგება და ტანზე ნახვა არ დაგჭირდებათ,უბრალოდ გვერდზე გაიხედავთ და დაინახავთ სხვას მსგავს სამოსში.
 სახლში ვბრუნდებოდი,როდესაც გზაზე ''Second Hand''_ი შემხვდა.ნუ გაიქცევით და ნურც  ''new tab''_ში გახსნილ ჩემს ბლოგს გამორთავთ. მაღაზიის ეს უკანასკნელი სახეობა არც ისე ურიგო არჩევანს გვთავაზობს,არც ისე ურიგო ფასებითა და თუნდაც ბრენდებით.არჩევანი თქვენზეა,თუ რაიმე კონკრეტულად გაინტერესებთ,არ მოგერიდოთ,მომმართეთ.თამამად შემიძლია ვთქვა,რომ თბილისის მაღაზიების ''Guru'' ვარ.




Dolce & Gabbana’s Fall 2012 Campaign
















Thursday, June 28, 2012

Giorgi Sarishvili-Wazowski/Police in fashion



  გიორგი სარიშვილი დაიბადა 1990 წელს...არა,მსგავსი ბანალური დასაწყისი და გაგრძელება გიორგის პორტრეტის აღწერისას არ გამოგვადგება...გიორგი სარიშვილი-ვაზოვსკი მართლაც,რომ 1990 წელს დაიბადა,ვფიქრობ სწორედ ეს პერიოდი გახდა მისი ასეთად ჩამოყალიბების მიზეზი,მას პროტეტსტი გაუჩნდა იმდროინდელი დაღლილი სახეებისადმი და შეეცადა თითოეულ ადამიანში რაღაც დადებითი მაინც ეპოვა.ეს იყო მოდა,სამოსი და სიახლისკენ სწრაფვა.ისიც ისევე როგორც ბევრი სანთლის შუქზე ფიქრობდა და ოცნებობდა,რომ თავად ყოფილიყო იმის მონაწილე რასაც ტელევზიორში ხედავდა.შესაშურია,რომ მან უკვე ათი წლის ასაკში იცოდა თუ რა სურდა და ეს რა-მოდა იყო,რომელიც გიორგისთვის უბრალოდ ბრენდებით სავსე გარდერობს არ წარმოადგენს და ცდილობს ყველაფერს განსხვავებულად შეხედოს.
  უჭირს დაასახელოს ერთი კონკრეტული შთაგონების წყარო,ამბობს,რომ ყველასგან იღებდა ცოტ-ცოტას და საბოლოოდ ჩამოყალიბდა იმად რასაც ახლა წარმოადგენს.
გიორგი მოდის პოლიციელია,რომელიც ზედმიწევნით იცავს კანონებს და მისი ქრთამით მოსყიდვა არც იფიქროთ.შეიძლება ჯერ სხვა არ შემხვედრია,მაგრამ ჯერჯერობით ის ერთადერთი ადამიანია ამ სფეროში და ბლოგერებში,რომელიც საკუთარი აზრის ღიად დაფიქსირებას და კრიტიკას არ ერიდება,გასდის კიდეც რადგან კრიტიკისას აუცილებელია თავად იყო იმ სფეროში გათვიცნობიერებული .გადახედეთ გიორგის ბლოგს და ჩემი დასტური აღარ დაგჭირდებათ რომ ამ ბიჭმა თავისი საქმე იცის.
დღეს იგი,უკვე თვითონაა საკუთარი თავის შთაგონების წყარო.მისი გონება და ფანტაზია აძლევს ყველაფერს რასაც ამბობს,წერს ან თუნდაც მიირთმევს.
  საყვარელი დიზაინერი არ ყავს რადგან ფიქრობს,რომ იდეალური არავინაა და ყველას აქვს მინუსები.თუ მაინდამაინც ჩავეკითხებით გვიპასუხებს,რომ სხვა დანარჩენებისგან გამოარჩევს: Balenciaga,Givenchy და Comme Des Garcons.
  გიორგის პირადად არ ვიცნობ,მაგრამ ერთი შეხედვითა და გასაუბრებითაც ჩანს,რომ დემოკრატია,არ ერევა არავის გადაწყვეტილებაში და მიუხედავად იმისა,რომ ამის საკმარისი ცოდნა აქვს არავის ახვევს თავზე იმ აზრს თუ როგორ ჩაიცვან,რაც კიდევ ერთხელ გვარწმუნებს იმაში რომ ეს ადამიანი პატივს სცემს განსხვავებულ ხედვასა და აზროვნებას.უბრალოდ მამაკაცებსა და არა მარტო მათ ურჩევს მეტი ესთეტიკა შეიტანონ თავიანთ სამოსში.
  გიორგის ვერდიქტი ქართული მოდისადმი მკაცრია,მაგრამ სამწუხაროდ რეალობასთან ახლოს,მოდის პოლიციელი ფიქრობს,რომ საქართველოში მოდა,როგორც ხელოვნება,ბიზნესი,სამსახური ან უბრალოდ სურვილი აკეთო რაიმე ახალი არ არის განვითარებული და სამომავლო პერსპექტივის ბოლოს სინათლესაც ვერ ხედავს.
  შეუძლებელია მას უმეტესს საკითხებში არ დაეთანხმო...ჩემში ოპტიმიზმის მარცვალს ვაღვივებ და ვიმედოვნებ გიორგის, მის მიერ გამოტანილი ვერდიქტი წლების შემდეგ თავადაც გაუკვირდება.ეს მაშინ, როდესაც მორიგ ინტერვიუზე შევუთანხმდები,როგორც რომელიმე ცნობილი მოდური ჟურნალის რედაქტორს,მე ამავე ჟურნალის ჟურნალისტი და ბლოგერი.


ეწვიეთ საიტზე Police in Fashion






Extravagant wedding dresses

Melania Knauss wedding gown, in Vogue

Rodarte Wedding dress 


Galliano wedding dress

Gaultier wedding dress

Gaultier wedding dress

Gaultier wedding dress

Gaultier wedding dress

Givenchy wedding dresses












Origami wedding dresses


Pronuptia Guermante wedding dress

Pronuptia Jane wedding dress

Pronuptia wedding dress

Pronuptia laser wedding dress

Pronuptia Miracle wedding dress

Pronuptia Pampille wedding dress

Pronuptia Perle wedding dress



Ellie Saab wedding dresses

Ellie Saab wedding dresses

Ellie Saab wedding dresses


Salto Beyonce Wedding Dress

Suzanne Ermann Couture Wedding Gowns